Een blauwdruk van ROMEO & JULIET LEZEN verscheen in het studY nummer van nY.
Deze tekst won de eerste editie van de schrijfwedstrijd VLOED.
In Romeo & Juliet lezen gebruik ik een lezing van Shakespeare’s tragedie als hefboom om stil te staan bij mijn ervaringen en twijfels als huiswerkbegeleider bij een meisje dat illegaal in ons land verbleef. Wat de toneeltekst met het huiswerkbegeleiden verbindt, is de spanning tussen een intiem contact en een grotere, gewelddadige geschiedenis. Maar vooral het idee dat taal ontsluit en opsluit.
Het meisje dat ik begeleidde, M, was nog maar net in ons land. Ze was min of meer opgesloten in het eerste leerjaar. Officieus was ze een probleemleerling. Toch beende ze haar leerachterstand bij en leerde vlot Nederlands. Het idee dat nieuwkomers, naarmate ze onze taal leren, hun mogelijkheden evenredig zien toenemen, ging voor M niet op. De kennis van een nieuwe taal veranderde niets aan wat ze ermee kon doen: een evenwicht zoeken tussen een onbereikbare afkomst en onbevattelijk heden.
Fragment:
Mijn taak als huiswerkbegeleider vereiste meer en meer dit soort tussenkomsten: een opdracht indelen in behapbare tussenstappen, of haar dans opbreken, zoals je een maaltijd voor een dreumes in eetbare happen uit elkaar schuift op een bord. Een werk van wanden. Zonder wanden veranderde M opnieuw tot het kind dat alles aanraakt. Wanneer ik te dichtbij kwam, of aanstalten maakte haar te omhelzen wanneer ze naar huis ging, flakkerden opnieuw spasmen op in haar gezicht op, alsof ze haar lichaam dichtkneep - wat ze ook deed, ze kneep haar lichaam dicht, zonder alsof.
Het maakte me een ietwat koele begeleider, maar wanden aanbrengen, wanden waarbinnen M zich kon uitleven met krassen, breuken en verbanden, stelde me in staat M houvast te bieden zonder haar vast te houden. Ook zij bracht wanden aan. Ik toonde haar hoeveel vakjes van het raster waarmee ik het masker had verdeeld had ingekleurd, hoeveel er nog leeg waren. Ze wiebelde, schoof haar linker- over haar rechterbeen, haar rechter- over haar linkerbeen, ging met beide hielen onder haar billen zitten, haar tongpunt likte haar snot weg.
What’s this? vroeg ze.
Paars.
No!
Paars... Purple.
Purple, grijnsde ze en kroop onder tafel, het masker tegen haar borst gedrukt.